Και εσύ νομίζεις ότι θα μαμήσεις τζάμπα

Αραχτοί και
χαλαροί με τον φίλο (και ουχί ύποπτο) Pablito, αποφασίσαμε να συγγράψουμε ένα
άρθρο το οποίο ευελπιστούμε να λειτουργήσει σαν ‘οδηγός επιβίωσης’ προς τις
μελλοντικές γενιές... Σαφώς επηρεασμένοι από το ευρύτερο κλίμα πανηδονισμού,
σαρκικής λαγνείας και Ταντρικής απόλαυσης που επικρατεί τον τελευταίο καιρό
στον διαδικτυακό τούτο τόπο και λόγω του προτέρου εντίμου βίου και των δυο μας
(7 χρόνια στο Μπουτάν), καταλήξαμε χωρίς περαιτέρω συζήτηση να ασχοληθούμε με
τον μαγικό κόσμο των παραισθήσεων.

Αφού προσθέσαμε, αφαιρέσαμε,
πολλαπλασιάσαμε, διαιρέσαμε και ολοκληρώσαμε (πάντα μέσα στα αυστηρά πλαίσια
των μαθηματικών ρε βρώμικα μυαλά) καταλήξαμε στατιστικά στα εξής...

Κύριοι, πλανάστε την οικτρά πλάνη
ότι μαμείτε τζάμπα.

Είσαι νέος, ωραίος, φτωχός,
κουλός και ταυλωμένος (και έτσι με το καλημέρα αποκλείουμε το συγγραφικό
δίδυμο). Η βασική σου προσδοκία στη ζωή αυτή που ζεις είναι να ‘κανελώσεις το
ρυζόγαλο’, να ‘πλανάρεις το μαόνι’, να ‘μπάσεις το σύρτη’, ή να ‘στείλεις το
γράμμα’ (πάντα με το φθηνότερο δυνατό τέλος). Η πλέον ενδεδειγμένη λύση είναι
να συνάψεις μία γεμάτη προοπτικές γνωριμία με μία εκπρόσωπο του ωραίου φύλου
και έτσι βγαίνεις στη γύρα. Και νομίζεις ότι θα μαμήσεις τζάμπα.